پیش‌بینی وضعیت امروز بورس

اما در کمتر از نیم ساعت، باری دیگر ضعف طرف تقاضا ناشی از بی‌اعتمادی سهامداران به تصمیمات سیاستگذار و بی‌تفاوتی دولت به بسیاری از مشکلاتی که برای اقتصاد کشور و بنگاه‌ها ایجاد کرده، آشکار شد و بازار به فرمت اصلی خود که همانا روند فرسایشی است، بازگشت. بنابراین نیمه دوم اردیبهشت با افت 5 هزار واحدی شاخص آغاز شد و این نماد پرحاشیه تا ارتفاع دو میلیون و 259 هزار واحدی عقب نشست. ارزش معاملات کماکان در سطوح کمتر از 4 همت (3.5 همت) قرار دارد و تحت تاثیر فضای ناامید‌کننده شکل‌گرفته، شاهد تداوم انتقال سهام از پرتفوی معامله‌گران حقیقی به سبد حقوقی‌ها (در بازار دیروز 125 میلیارد تومان) هستیم.

بازار دیروز می‌توانست تحت تاثیر 4 خبر و رویداد شرایط متفاوت‌تری را پیش بگیرد و رفتار امیدوارانه‌تری داشته باشد؛ هر چند که مدت‌ها است واکنش بازار به تحولات مثبت را نمی‌بینیم، چراکه دیگر انگیزه و پولی برای حرکت رو به جلو ندارد ! به هر جهت مروری بر این رویدادها خواهیم داشت. خبر اول، کاهش درگیری‌های منطقه‌ای بین حماس و اسرائیل و جدی شدن بحث توافق اولیه آتش‌بس است. بر اساس پیش‌نویس توافقنامه‌ای که به جنبش حماس ارائه شده، این پیشنهاد به 3 مرحله و در قالب یک بازه زمانی 124 روزه تقسیم می‌شود. به نظر این اتفاق مهمی برای بازار است. خبر دوم، رشته توئیت لارنس نورمن خبرنگار وال‌استریت ژورنال، از نتایج احتمالی سفر گروسی به ایران و سناریوهای آینده پرونده هسته‌ای ایران است. نورمن در بهترین سناریوی احتمالی نوشته: یکی از راه‌های بسیار خوب برای کاهش تنش‌ها، انتشار فیلم‌ها و اجازه دادن به آژانس برای بازسازی کار انجام شده است. این امر گزینه‌های مذاکرات هسته‌ای پس از ژانویه 2025 را باز می‌کند. به نظر برگشت آرامش در حوزه سیاست خارجی، اتفاق خوبی باشد اما همه می‌دانیم که کافی نیست و نگرانی اصلی بازار، موشک‌های اقتصادی دولت است که بی‌محابا به سمت قلب سهامداران شلیک می‌شود.

خبر سوم، برگشت سیاست اعطای تسهیلات و اعتبار کارگزاری‌ها نه‌به روال سابق اما بهبود شرایط و کاهش پرداخت هزینه بهره استفاده‌کنندگان از اعتبار است. جریان اعتبار در روزهای خوب به مانند نوشابه انرژی‌زا عمل می‌کند و جنب و جوش بازار را بیشتر می‌کند. البته که دریافت‌کنندگان اعتبار طی این مدت بزرگترین بازنده‌های بازار بودند. هم از افت قیمت‌ها آسیب دیدند و هم هزینه بهره پرداخت کردند. اما در هر صورت همیشه تغییرات در حوزه اعتبارات تغییرات مهمی را رقم زده و تغییر نرخ و یا محدودیت‌های خاص آن در بازار موثر بوده است. بنابراین نمی‌توان از کنار این موضوع به سادگی گذشت؛ چراکه اگر بی‌تاثیر بود، ارزش تضمین و درصد آن به عنوان یک ابزار کنترلی مورد استفاده سازمان بورس قرار نمی‌گرفت. بالا بردن نرخ بهره چراغ قرمز خطرناکی بود که استفاده از اعتبار را برای فعالان بازار سخت و بلااستفاده می‌کرد.

البته در چنین فضایی افزایش یا کاهش نرخ بهره شاید اثرگذار نباشد اما اگر اخبار مثبت، چشم‌انداز روشن و تحولات نرخ نیما برسد، اهرم اعتبار می‌تواند عاملی برای سرعت گرفتن ورود نقدینگی به بازار و قدرت گرفتن نمادها برای حرکت رو به جلو باشد.