پیش‌بینی وضعیت امروز بورس

از آنجا که طیف وسیعی از معامله‌گران دیگر انگیزه‌ای برای خرید و حضور در بازار ندارند، رفته‌‌رفته بر جسارت فروشنده‌ها افزوده شد و لذا هر چه به پایان بازار نزدیک‌تر شدیم، از تعداد نمادهای مثبت کاسته شد و بر تعداد نمادهای منفی و پر عرضه افزوده شد؛ تا جایی که شاخص کل با ثبت یک افت بیش از 12 هزار واحدی دیگر تا ارتفاع دو میلیون و 219 هزار واحدی عقب نشست.

ارزش معاملات باز هم ضعیف و حول محور 3.5 همت در نوسان بود و رقمی بالغ بر 50 میلیارد تومان از چرخه بازار خارج شد. واقعا نمی‌دانیم چرا این تلخی و بی‌رمقی تمام نمی‌شود و دولت پای خود را از روی گلو و خرخره سهامداران بر نمی‌دارد. اوضاع بازار در کل هفته‌ای که گذشت افتضاح و غیرقابل تحمل بود و تنها تفاوت این 4 روز در این بود که بازار سه‌شنبه کمی مدیریت‌شده رفتار کرد و لذا در مابقی روزها بازاری کلافه‌کننده و دراماتیک را شاهد بودیم. حتی با اینکه نیما کمی امیدوارانه‌تر رفتار می‌کند اما بازار توجه چندانی به این رویداد مهم و تاثیرگذار ندارد.

بازار نیاز به شوک‌های خبری اساسی دارد. در واقع هر گاه رکود عمیق می‌شود و ناامیدی به عمق و جان بازار نفوذ می‌کند، طبیعی است که تحولاتِ مثبتِ ضعیف نتواند چرخش مسیر را رقم بزند. بنابراین برای اینکه فضا تغییر کند، نیاز به رسیدن اخبار تاثیرگذار و تزریق پول قوی داریم. ویروس ناامیدی و افسردگیِ حاد بزرگترین درد و مشکل بازار فعلی است که اگر فکری به حال این معضل نشود، برگشت بازار از سطح حمایتی 2,2 میلیون واحد هم محقق نخواهد شد و شاخص در مسیر سطح حمایتی بعدی خود یعنی محدوده 2,140 – 2,150 هزار واحدی قرار خواهد گرفت که طبیعتا دوره زمانی طولانی‌تری خواهد داشت و اعصاب پولادینی را طلب می‌کند ! به نظر 3 رویداد خاص بتواند نقدینگی پارک شده در بیرون بازار را کمی قلقلک دهد.

رویداد اول که اتفاقا بیشترین تاثیرگذاری را دارد و مبنای ایجاد طول موج‌های قوی خواهد بود، تغییرات سیاست‌های ارزی و پولی بانک مرکزی است که البته اصلاح سیاست‌های ارزی با سرعت لاک‌پشتی کلید خورده اما از آنجا که ضربتی نیست، نتوانسته فضا را تغییر دهد ولی از اثرات مثبت آن بر سودسازی شرکت‌ها نباید قافل شد. اما در سیاست‌های پولی هنوز تغییری دیده نمی‌شود. البته از بد ماجرا این تغییرات در اختیار بازار نیست و لذا بسیار مهم است که مدیران شرکت‌ها و هیئت مدیره‌ آنها پیشران و جلودار این ماجرا باشند و این سکوت عجیب و زننده ناشی از چسبندگی قوی به میزهای ریاست را بشکنند !

اگر معنی واقعی یک اتحادیه صنفی را می‌خواهید متوجه شوید، به اتحادیه طلا نگاه کنید. کیفیت این اتحادیه، به دلیل اتحادی است که در این صنف وجود دارد. همین باعث می‌شود که متوهمان وقتی به زمین سفت این اتحادیه می‌رسند، شمشیر خود را غلاف کنند. چه جالب که دقیقا هم زمان با این داستان مقاومت اتحادیه طلا، یادداشت دکتر خواجه نصیر از مدیران با سابقه بورس را می‌بینیم که از عملکرد نهادهای مالی انتقاد کرده است. نهادهای مالی که نه مقاومت که حتی اعتراض و انتقاد را هم با اکراه و ترس انجام می‌دهند. وای بر شما مدیرانی که تا وقتی کد شخصی خود را درگیر نکرده‌اید، اهمیتی به مشکلات و ارزندگی بازار نمی‌دهید. اما امان از روی که فول سهام و تا خرخره در اعتبار باشید. متاسفانه در این بازار، منافع شخصی ارجح بر منافع جمعی و ملی شده است !