به گزارش دنیای‌اقتصاد، بررسی فایل‌‌‌های موجود در محدوده قیمتی تا ۲ میلیارد تومان نشان می‌دهد اغلب این آپارتمان‌‌‌ها سن بنای بیش از ۱۵ سال دارند و حتی تعداد زیادی از آنها ۳۰ سال ساخت به بالا و رسما کلنگی است. فعالان بازار مسکن پایتخت این روزها بیشتر از هر زمان دیگری به معامله واحدهای قدیمی‌‌‌ساز روی آورده‌‌‌اند که بخشی از این موضوع با محدودیت بودجه آنها ارتباط دارد و بخش دیگر مربوط به کمبود عرضه آپارتمان‌‌‌های نوساز و تازه‌‌‌ساز است. حتی سرمایه‌گذاران ملکی که مساله محدودیت بودجه برای آنها چندان مطرح نیست، بین گزینه‌‌‌های میانسال و کهنسال ترجیح می‌دهند آپارتمان‌‌‌های قدیمی‌‌‌تر اما سر پا را خریداری کنند چراکه معتقدند این واحدها به اصطلاح «به قیمت رسیده» هستند.

اما واقعیت این است که هر واحد سالخورده‌‌‌ای نمی‌تواند گزینه‌‌‌ای ایده‌‌‌آل برای معامله باشد. چه خریداران مصرفی و چه خریداران سرمایه‌‌‌ای، واحدهای سرپا در ساختمان‌‌‌هایی را که نظم نسبی دارند و فرسودگی مشاعات آنها آزاردهنده نیست برای معامله انتخاب می‌کنند. در این بین برخی از خریداران مصرفی نیز ترجیح می‌دهند واحدهای کلنگی را معامله و سپس به سلیقه خود بازسازی کنند اما با توجه به وضعیت تورمی و احتمال افزایش هزینه بازسازی نسبت به بودجه مورد نظر آنها، تعداد این افراد در بازار فعلی بسیار کم است. به این ترتیب متقاضیان خرید مسکن تا ۲ میلیارد تومان باید گزینه‌‌‌های موجود را از این حیث بالا و پایین کنند و سپس تصمیم بگیرند.