۰
روزنامه فرهیختگان در گزارشی شاخص هزینه-درآمد ایرانیان را بررسی کرده است.
در بخشی از این گزارش آمده:
* نگاهی به تغییرات متوسط هزینه ناخالص یک خانوار شهری و درآمد خانوار نشان می‌دهد طی 5 یا 6 سال اخیر اختلاف روزافزونی بین هزینه و درآمد‌ها رخ داده به‌طوری‌‌که درآمد خانوار‌های شهری در سال1399 درحدود 74میلیون و هزینه آ‌نها نیز درحدود 62میلیون‌تومان است که در مقایسه با سال قبل از خود رشد‌های 38 و 30درصدی را ثبت کرده‌اند.

* در سال1400 نیز در مناطق شهری درآمد خانوار بیش از 112میلیون‌تومان بوده که نسبت به سال1399 رشد 50.5درصدی را نشان می‌دهد. طی سال گذشته هزینه خانوار 92میلیون و 501هزارتومان است که نسبت به سال1399 رشد 48.9درصدی دارد. مقایسه کسری یا مازاد هزینه و درآمد خانوار در سال1400 نشان می‌دهد طی سال گذشته خانوارهای شهری مازاد نزدیک به 20میلیون‌تومانی داشته‌اند که نسبت به مازاد درآمد-هزینه سال1399 رشد 59درصدی داشته است.

* بررسی گزارش مرکز آمار ایران نشان می‌دهد میزان درآمد خانوارهای شهری در سال1400 به 112میلیون و 422هزارتومان و درآمد خانوارهای روستایی 63میلیون و 713هزارتومان بوده است. به‌عبارتی، درآمد شهری‌ها 1.8 برابر روستاییان است؛ اما در بخش هزینه‌ها نیز هزینه خانوارهای شهری در سال1400 حدود 92میلیون و 502هزارتومان و برای روستاییان 51میلیون و 912هزارتومان بوده است. در اینجا نیز هزینه شهری‌ها 1.8برابر روستاییان است.

* پردرآمدترین استان ایران طبق الگوی سال‌های قبل استان تهران بوده است. درحالی که میانگین درآمد خانوارهای شهری طی سال 1400 حدود 112میلیون تومان بوده، این مقدار  برای استان تهران نزدیک به 160میلیون تومان بوده است. در رتبه دوم استان البرز قرار دارد که مجموع میانگین درآمد خانوارهای آن حول‌وحوش 133میلیون تومان بوده است. مازندران با حدود 125، یزد با 121 و اصفهان با حدود 111 میلیون تومان به ترتیب در رتبه‌های سوم تا پنجم جای گرفته‌اند. در رتبه ششم آذربایجان‌غربی با 110 میلیون تومان، در رتبه هفتم فارس با 109 میلیون و 900 هزار تومان، در رتبه هشتم بوشهر با حدود 107 میلیون تومان، در رتبه نهم آذربایجان‌شرقی با 106.5 میلیون تومان و در رتبه دهم کهگیلویه‌وبویراحمد با 105 میلیون تومان قرار دارند.

* کم‌درآمدترین استان ایران در سال 1400 کرمان با 71 میلیون و  100 هزار تومان بوده است. سمنان با 72.6 میلیون تومان دوم، اردبیل با 73.1 میلیون تومان سوم، کرمانشاه با 74.5 و خراسان شمالی با 76.5 میلیون تومان به ترتیب در رتبه‌های چهارم و پنجم با کمترین میزان درآمد در بین 31 استان قرار دارند. اما سیستان‌وبلوچستان با 77.8 میلیون تومان میانگین درآمد خانوار، در رتبه ششم بین استان‌های با کمترین درآمد قرار دارد. ایلام با 78.4، لرستان با 79.7، کردستان با 82.1 و استان‌های هرمزگان و خراسان‌جنوبی هرکدام با 83.2 به ترتیب در رتبه‌های هفتم تا یازدهم قرار دارند.

* درحالی‌که پردرآمدترین مناطق شهری کشور مربوط به استان تهران است، اما در مناطق روستایی استان البرز اول و تهران دوم است. طبق داده‌های مرکز آمار ایران، در سال گذشته میانگین درآمد سالانه خانوارهای شهری 63.7 میلیون تومان بوده و این مقدار در مناطق روستایی استان البرز 115 میلیون و 100 هزار تومان و در تهران 101.4 میلیون تومان بوده است. مناطق روستایی یزد با حدود 100 میلیون تومان سوم، مازندران با 98.3 میلیون تومان چهارم و مناطق روستایی اصفهان با 77.7 میلیون تومان پنجم است. در مناطق روستایی کم‌درآمدترین استان، سیستان و بلوچستان با 25.8 میلیون تومان بوده است.

پس از این استان، مناطق روستایی خراسان‌شمالی با 37.7 میلیون تومان، خراسان‌جنوبی با 38.8 میلیون تومان، هرمزگان با 42.7 میلیون تومان، کردستان با 47.7 میلیون تومان، لرستان با 49، کرمانشاه با 51 و مناطق روستایی ایلام با حدود 52 میلیون تومان به ترتیب کم‌درآمدترین مناطق روستایی کشور بوده‌اند.

* در سال1400 حدود 68.3درصد از ایرانیان مالک مسکن بوده، 23.2درصد مستاجر و 8.5درصد نیز در خانه‌های سازمانی و وقفی و رایگان زندگی می‌کنند. با احتیاط می‌توان گفت 32درصد از ایرانیان فاقد مسکن ملکی هستند. واژه با احتیاط از این منظر مطرح شد که 8.5درصد از ایرانیان در مسکن رایگان زندگی می‌کنند. طبق آمارها، خانوارهای دارای مسکن ملکی در سال1395 حدود 65.8درصد بوده که تا پایان سال1400 افزایش 2.5درصدی داشته است.

* بررسی هزینه‌های خانوارهای شهری و روستایی نشان می‌دهد در سال 1400 کل هزینه‌های خانوار شهری نسبت به سال 1399 رشد 49 درصد و برای خانوارهای روستایی رشد 52.4 درصدی داشته است. در بین هزینه‌های خانوارها نیز در سال گذشته هزینه خوراکی خانوار شهری افزایش 53 درصدی و این میزان در روستاها افزایش 52 درصدی داشته است. در شهرها هزینه غیرخوراکی افزایش 47.4 درصدی و در روستاها افزایش 52.8 درصدی داشته است. در بین هزینه‌های خانوار شهری، 27 درصد مربوط به اقلام خوراکی و 73 درصد مربوط به اقلام غیرخوراکی است. این میزان در روستاها به ترتیب 40 و 60 درصد است. این تفاوت شهری و روستایی عمدتا به‌دلیل سهم بالای هزینه مسکن در شهرهاست. به‌طوری‌که در شهرها 36 درصد و در مناطق روستایی 19 درصد هزینه خانوار مربوط به هزینه مسکن بوده است. بهداشت‌ودرمان و حمل‌ونقل هرکدام با سهم 10 درصدی در هزینه خانوار شهری پس از مسکن قرار دارند.
https://akhbarbank.com/vdcjtoeo.uqemizsffu.html
تازه ترین اخبار