جمعه ۱۲ دی ۱۳۹۹ ساعت ۱۱:۴۸
ایمپالا؛ قدرتمندترین شورولت‌های تاریخ آمریکا
قیمت نجومی خودروی کلاسیک ایمپالا و طرح معاوضه آن با چند خودروی امروزی در یک آگهی را بهانه‌ای قرار دادیم تا امروز در این مطلب به تاریخچه این خودروی کلاسیک بپردازیم. انگار ساخت شورولت ایمپالا قرار است تا آخر دنیا ادامه داشته باشد. اولین نمونه ایمپالا کانسپتی به همین نام بود که در نمایشگاه Motorama جی‌ام در سال ۱۹۵۶ به نمایش درآمد.
خودرویی با طراحی آیرودینامیک و زیبا که رگه‌هایی از سبک طراحی اروپایی هم در آن دیده می‌شود. حتی عضلات روی گلگیر جلو هم بی‌شباهت به ستاره‌های نقره‌ای مرسدس‌بنز نبودند. اما خودرویی که در نهایت در سال ۱۹۵۸ به عنوان اولین نسل ساخته شد، تفاوت‌هایی عمده با مدل کانسپت داشت.
ماحصل کار تیم طراحی آقای هارلی ارل خودرویی بود که از دور فریاد «من یک آمریکایی هستم!» سر می‌داد. شورولت برای اولین بار از چراغ‌های دوتایی گرد در نمای جلو استفاده کرد. نسل اولش با استفاده از خطوط موشک‌وار و گرد اواخر دهه ۵۰ میلادی شکل گرفت. جالب آن‌که نسل اول فقط به صورت ۲ در کوپه و کانورتیبل، آن هم به مدت یک‌سال ساخته شد! مدل کانورتیبل را بل‌ایر ایمپالا هم می‌نامند. نسل دوم درست یک‌سال پس از معرفی نسل اول با شکل و شمایلی متفاوت روانه بازار شد. در کمال تعجب نسل دوم هم با انبوهی از مدل‌های مختلف فقط به مدت یک‌سال یعنی تا سال ۱۹۶۰ به تولید رسید. نمای عقب این مدل یکی از عجیب‌ترین و در عین حال جذاب‌ترین طرح‌ها در میان ساخت‌های شورولت به شمار می‌رود. در نمای روبه‌رو اما، خطوط گرد جایشان را به حجم‌های رادیکال‌تر داده بودند.
در اواخر سال ۱۹۶۰، شورولت نسل سوم ایمپالا را به عنوان مدل ۱۹۶۱ روانه نمایندگی‌های فروش کرد. این‌بار صبر مدیران کمپانی بیشتر شده بود و به همین دلیل تولید نسل سوم تا سال ۱۹۶۴ ادامه پیدا کرد. طراحان در ساخت نسل سوم سعی کردند خطوط به‌کار رفته در طراحی بدنه را کمی به‌روز‌تر کنند. به همین دلیل شکل خاص در صندوق عقب که هم‌چون دو بال پرنده بود، کاملا حذف شد تا نمای عقب طرحی ساده‌تر داشته باشد. روند تغییرات ایمپالا در طول ۴ سال تولید نسل سوم ادامه داشت. به‌طوری که در سال ۱۹۶۳ دیگر خبری از خطوط کناری بدنه و حجم‌های دهه ۵۰ در عقب خودرو نبود. به این ترتیب بدنه ایمپالا طرحی ساده‌تر به خود گرفت. اولین شورولت ایمپالا SS (souper sport) هم که یک نمونه ویژه از نظر مشخصات فنی و تا حدی ظاهری بود در اواخر همین سال ساخته شد.
نسل پنجم در سال ۱۹۶۵ شکل گرفت. هر چند این نسل از ایمپالا باز هم مدرن‌تر از قبل شد، اما برای حفظ اصالت هم که شده المان‌هایی مثل ۴ چراغ گرد در جلو را حفظ کرده بود. شورولت برای ایمپالای نسل پنجم انبوهی از پیشرانه‌های ۶ و ۸ سیلندر را در نظر گرفته بود که از جمله شاخص‌ترین آن‌ها باید به موتور‌های ۸ سیلندر ۴۲۷ و ۴۵۴ اینچ مکعبی اشاره کرد. در سال ۲۰۱۴ نسل دهم این خودروی پرفروش به جهانیان معرفی شد.
۱۹میلیارد مقطوع؛ معاوضه با چند عدد ماشین روز
یک حساب کاربری در اینستاگرام، عکس این خودروی کلاسیک ایمپالا مدل ١٩۵٩ را منتشر و با قیمت ١٩ میلیارد تومان برای فروش گذاشت.
برای کسانی که هنوز نمی‌دانند، می‌خواهیم یادآوری کنیم که نام ایمپالا به افتخار آنتلوپ آفریقایی به خودرو داده شد، زیرا سازنده خودروی خود را نه تنها به عنوان یک ماشین خانوادگی بزرگ بلکه به عنوان یک اتومبیل اسپرت قرار داد، به همین دلیل نام چنین حیوان متحرک برای آن‌ها بسیار مناسب به نظر می‌رسید.
طراحی ظاهری شورولت ایمپالا
وجه مشترک تمام خودرو‌های سواری کلاسیک آمریکایی، کاپوتی کشیده و عریض، صندوق عقبی کشیده و فاصله محوری زیاد است. نسل پنجم ایمپالا شش سال روی خط تولید جنرال موتورز بود و مدل هر سال، ویژگی ظاهری منحصر به فرد خود را داشت.
قوس شیشه عقب این خودروها به داخل کابین است و دقیقا عکس خودرو‌های امروزی نصب شده است که در برخورد اول توجه زیادی را جلب می‌کند و یکی از خاص‌ترین قسمت‌های خودرو همین شیشه عقب آن است.
طراحی داخلی شورولت ایمپالا
برخلاف خودرو‌های کوپه اسپرت آمریکایی مانند کامارو که در کشیده‌ای دارند، در این خودروها کاملا معمولی است. اما یک تفاوت عمده و اساسی بین این خودرو و سایر خودرو‌های اسپرت آمریکایی وجود دارد که آن هم تعبیه شیشه برای سرنشینان عقب است. در سایر خودرو‌های اسپرت کوپه، تنها با پایین دادن شیشه راننده و سرنشین جلو امکان گردش هوا به داخل اتاق وجود دارد. اما این خودرو با وجود دو در بودن، دارای چهار شیشه است و سرنشینان عقب قادر هستند تا به طور مجزا از سرنشینان جلو، شیشه جانبی خود را پایین آورند.
تودوزی داخل کابین این خودروها تماما چرم مشکی رنگ است. در آن زمان برخلاف حال حاضر، تودوزی پارچه و مخمل تنها روی خودرو‌های لوکس نصب می‌شد و تودوزی چرمی، روی نسخه‌های پایه نصب شده است. ایمپالا هم به عنوان یک خودرو سواری در طبقه متوسط، دارای تودوزی چرمی بوده و تنها در تریم کاپریس، تودزوی مخمل یافت می‌شود. اما به منظور زیبایی و القای کابینی لوکس به سرنشنیان، روی داشبورد و رودری‌ها، تزیینات چوبی نصب شده که روی آن‌ها، نشان آهوی ایمپالا قرار دارد. صندلی نیمکتی و یک تکه جلو، از ویژگی‌های بارز خودروها است و به دلیل نصب شیفتر تعویض دنده در پشت فرمان، هیچ محدودیتی برای سوار کردن سه سرنشین در جلو وجود ندارد و به همین دلیل نیز، این خودروها دارای سه کمربند ایمنی به جای دو تا در ردیف جلو است. ضمن جذاب بودن طراحی داشبورد، با نگاه اول به سادگی آن پی می‌بریم.
تجهیزات ایمنی و رفاهی شورولت ایمپالا
بسیاری از تجهیزاتی که امروزه روی خودرو‌های ارزان قیمت نصب هستند، به عنوان آپشن روی خودرو‌های دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی نصب می‌شدند. ایمپالا یک خودروی سواری خانوادگی نرم با تجهیزات رفاهی حداقل است و افرادی که به دنبال کابینی لوکس و مجلل می‌گردند باید به سراغ کاپریس بروند. ایمپالا دارای تجهیزات رفاهی مانند فرمان هیدرولیک، جعبه دنده خودکار، تودزوی چرم، کمربند ایمنی سه نقطه‌ای، سیستم رادیو پخش، شیشه بالابر‌های دستی و سیستم تهویه مطبوع و کولر است که نسبت به سال ۱۹۷۲ میلادی، خودروی لوکسی محسوب می‌شود.
مشخصات فنی ایمپالا
ایمپالا دارای تریم‌های متنوعی بوده و طیف گسترده‌ای از پیشرانه‌های شش و هشت سیلندر با قدرت‌های خروجی مختلف و کاربراتور‌های متنوع روی آن نصب بوده است. این خودروها به یکی از محبوب‌ترین و رایج‌ترین پیشرانه‌های شورولت مجهز بودند. قلب تپنده این پیرمرد قدرتمند، یک پیشرانه هشت سیلندر ۳۵۰ اینچ مکعبی با آرایش سیلندر V است. این پیشرانه با دارابودن حجم دقیق ۵۷۳۳ سی سی قادر به تولید بیشینه قدرت ۱۶۵ اسب‌بخار و بیشینه گشتاور ۳۸۰ نیوتن‌متر است. جنرال موتورز جعبه دنده‌های خودکار و دستی مختلفی را برای ایمپالا عرضه کرده است. این خودرو، دارای یک جعبه دنده خودکار سه سرعته با کد ۳۵۰ است که قدرت و گشتاور پیشرانه این خودرو را به محور عقب منتقل می‌کند. با این مشخصات این خودرو در مدت ۱۲.۷ ثانیه قادر است تا از حالت سکون به مرز ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت دست یابد و در نهایت قادر است تا به بیشینه سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد.
خودرویی با طراحی آیرودینامیک و زیبا که رگه‌هایی از سبک طراحی اروپایی هم در آن دیده می‌شود. حتی عضلات روی گلگیر جلو هم بی‌شباهت به ستاره‌های نقره‌ای مرسدس‌بنز نبودند. اما خودرویی که در نهایت در سال ۱۹۵۸ به عنوان اولین نسل ساخته شد، تفاوت‌هایی عمده با مدل کانسپت داشت.
ماحصل کار تیم طراحی آقای هارلی ارل خودرویی بود که از دور فریاد «من یک آمریکایی هستم!» سر می‌داد. شورولت برای اولین بار از چراغ‌های دوتایی گرد در نمای جلو استفاده کرد. نسل اولش با استفاده از خطوط موشک‌وار و گرد اواخر دهه ۵۰ میلادی شکل گرفت. جالب آن‌که نسل اول فقط به صورت ۲ در کوپه و کانورتیبل، آن هم به مدت یک‌سال ساخته شد! مدل کانورتیبل را بل‌ایر ایمپالا هم می‌نامند. نسل دوم درست یک‌سال پس از معرفی نسل اول با شکل و شمایلی متفاوت روانه بازار شد. در کمال تعجب نسل دوم هم با انبوهی از مدل‌های مختلف فقط به مدت یک‌سال یعنی تا سال ۱۹۶۰ به تولید رسید. نمای عقب این مدل یکی از عجیب‌ترین و در عین حال جذاب‌ترین طرح‌ها در میان ساخت‌های شورولت به شمار می‌رود. در نمای روبه‌رو اما، خطوط گرد جایشان را به حجم‌های رادیکال‌تر داده بودند.
در اواخر سال ۱۹۶۰، شورولت نسل سوم ایمپالا را به عنوان مدل ۱۹۶۱ روانه نمایندگی‌های فروش کرد. این‌بار صبر مدیران کمپانی بیشتر شده بود و به همین دلیل تولید نسل سوم تا سال ۱۹۶۴ ادامه پیدا کرد. طراحان در ساخت نسل سوم سعی کردند خطوط به‌کار رفته در طراحی بدنه را کمی به‌روز‌تر کنند. به همین دلیل شکل خاص در صندوق عقب که هم‌چون دو بال پرنده بود، کاملا حذف شد تا نمای عقب طرحی ساده‌تر داشته باشد. روند تغییرات ایمپالا در طول ۴ سال تولید نسل سوم ادامه داشت. به‌طوری که در سال ۱۹۶۳ دیگر خبری از خطوط کناری بدنه و حجم‌های دهه ۵۰ در عقب خودرو نبود. به این ترتیب بدنه ایمپالا طرحی ساده‌تر به خود گرفت. اولین شورولت ایمپالا SS (souper sport) هم که یک نمونه ویژه از نظر مشخصات فنی و تا حدی ظاهری بود در اواخر همین سال ساخته شد.
نسل پنجم در سال ۱۹۶۵ شکل گرفت. هر چند این نسل از ایمپالا باز هم مدرن‌تر از قبل شد، اما برای حفظ اصالت هم که شده المان‌هایی مثل ۴ چراغ گرد در جلو را حفظ کرده بود. شورولت برای ایمپالای نسل پنجم انبوهی از پیشرانه‌های ۶ و ۸ سیلندر را در نظر گرفته بود که از جمله شاخص‌ترین آن‌ها باید به موتور‌های ۸ سیلندر ۴۲۷ و ۴۵۴ اینچ مکعبی اشاره کرد. در سال ۲۰۱۴ نسل دهم این خودروی پرفروش به جهانیان معرفی شد.
۱۹میلیارد مقطوع؛ معاوضه با چند عدد ماشین روز
یک حساب کاربری در اینستاگرام، عکس این خودروی کلاسیک ایمپالا مدل ١٩۵٩ را منتشر و با قیمت ١٩ میلیارد تومان برای فروش گذاشت.
برای کسانی که هنوز نمی‌دانند، می‌خواهیم یادآوری کنیم که نام ایمپالا به افتخار آنتلوپ آفریقایی به خودرو داده شد، زیرا سازنده خودروی خود را نه تنها به عنوان یک ماشین خانوادگی بزرگ بلکه به عنوان یک اتومبیل اسپرت قرار داد، به همین دلیل نام چنین حیوان متحرک برای آن‌ها بسیار مناسب به نظر می‌رسید.
طراحی ظاهری شورولت ایمپالا
وجه مشترک تمام خودرو‌های سواری کلاسیک آمریکایی، کاپوتی کشیده و عریض، صندوق عقبی کشیده و فاصله محوری زیاد است. نسل پنجم ایمپالا شش سال روی خط تولید جنرال موتورز بود و مدل هر سال، ویژگی ظاهری منحصر به فرد خود را داشت.
قوس شیشه عقب این خودروها به داخل کابین است و دقیقا عکس خودرو‌های امروزی نصب شده است که در برخورد اول توجه زیادی را جلب می‌کند و یکی از خاص‌ترین قسمت‌های خودرو همین شیشه عقب آن است.
طراحی داخلی شورولت ایمپالا
برخلاف خودرو‌های کوپه اسپرت آمریکایی مانند کامارو که در کشیده‌ای دارند، در این خودروها کاملا معمولی است. اما یک تفاوت عمده و اساسی بین این خودرو و سایر خودرو‌های اسپرت آمریکایی وجود دارد که آن هم تعبیه شیشه برای سرنشینان عقب است. در سایر خودرو‌های اسپرت کوپه، تنها با پایین دادن شیشه راننده و سرنشین جلو امکان گردش هوا به داخل اتاق وجود دارد. اما این خودرو با وجود دو در بودن، دارای چهار شیشه است و سرنشینان عقب قادر هستند تا به طور مجزا از سرنشینان جلو، شیشه جانبی خود را پایین آورند.
تودوزی داخل کابین این خودروها تماما چرم مشکی رنگ است. در آن زمان برخلاف حال حاضر، تودوزی پارچه و مخمل تنها روی خودرو‌های لوکس نصب می‌شد و تودوزی چرمی، روی نسخه‌های پایه نصب شده است. ایمپالا هم به عنوان یک خودرو سواری در طبقه متوسط، دارای تودوزی چرمی بوده و تنها در تریم کاپریس، تودزوی مخمل یافت می‌شود. اما به منظور زیبایی و القای کابینی لوکس به سرنشنیان، روی داشبورد و رودری‌ها، تزیینات چوبی نصب شده که روی آن‌ها، نشان آهوی ایمپالا قرار دارد. صندلی نیمکتی و یک تکه جلو، از ویژگی‌های بارز خودروها است و به دلیل نصب شیفتر تعویض دنده در پشت فرمان، هیچ محدودیتی برای سوار کردن سه سرنشین در جلو وجود ندارد و به همین دلیل نیز، این خودروها دارای سه کمربند ایمنی به جای دو تا در ردیف جلو است. ضمن جذاب بودن طراحی داشبورد، با نگاه اول به سادگی آن پی می‌بریم.
تجهیزات ایمنی و رفاهی شورولت ایمپالا
بسیاری از تجهیزاتی که امروزه روی خودرو‌های ارزان قیمت نصب هستند، به عنوان آپشن روی خودرو‌های دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی نصب می‌شدند. ایمپالا یک خودروی سواری خانوادگی نرم با تجهیزات رفاهی حداقل است و افرادی که به دنبال کابینی لوکس و مجلل می‌گردند باید به سراغ کاپریس بروند. ایمپالا دارای تجهیزات رفاهی مانند فرمان هیدرولیک، جعبه دنده خودکار، تودزوی چرم، کمربند ایمنی سه نقطه‌ای، سیستم رادیو پخش، شیشه بالابر‌های دستی و سیستم تهویه مطبوع و کولر است که نسبت به سال ۱۹۷۲ میلادی، خودروی لوکسی محسوب می‌شود.
مشخصات فنی ایمپالا
ایمپالا دارای تریم‌های متنوعی بوده و طیف گسترده‌ای از پیشرانه‌های شش و هشت سیلندر با قدرت‌های خروجی مختلف و کاربراتور‌های متنوع روی آن نصب بوده است. این خودروها به یکی از محبوب‌ترین و رایج‌ترین پیشرانه‌های شورولت مجهز بودند. قلب تپنده این پیرمرد قدرتمند، یک پیشرانه هشت سیلندر ۳۵۰ اینچ مکعبی با آرایش سیلندر V است. این پیشرانه با دارابودن حجم دقیق ۵۷۳۳ سی سی قادر به تولید بیشینه قدرت ۱۶۵ اسب‌بخار و بیشینه گشتاور ۳۸۰ نیوتن‌متر است. جنرال موتورز جعبه دنده‌های خودکار و دستی مختلفی را برای ایمپالا عرضه کرده است. این خودرو، دارای یک جعبه دنده خودکار سه سرعته با کد ۳۵۰ است که قدرت و گشتاور پیشرانه این خودرو را به محور عقب منتقل می‌کند. با این مشخصات این خودرو در مدت ۱۲.۷ ثانیه قادر است تا از حالت سکون به مرز ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت دست یابد و در نهایت قادر است تا به بیشینه سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد.
کد مطلب: 78450
ارسال نظر
تازه ترین اخبار
